استدلال به آیه تطهیر

این آیه به "آیه تطهیر" شهرت یافته است. و با "إِنَّما" که به تصریح لغویان، برای حصر است، آغاز شده و انحصار اراده الهی به آنان را بیان می‌کند. تقدیم جار و مجرور (عنکم) بر مفعولٌ به (الرجس) و نیز اعراب نصب (أهل البیت) که مفید اختصاص است، بر این تأکید می‌افزاید.

تعبیر "یطهّرکُم" در پی "لِیذهِبَ عَنکُم‌الرّجسَ" تأکیدی بر طهارت و پاکیزگی به دنبال دور شدن پلیدی‌ها است و "تَطهِیرًا" که مفعول مطلق است نیز تأکیدی دیگر برای طهارت به شمار می‌رود.

"الرِجسَ" که با الف و لام جنس است، هرگونه پلیدی فکری و عملی اعمّ از شرک، کفر، نفاق و جهل و گناه را در برمی‌گیرد.