در آیه مودت

در آیه مودت دوستی خویشاوندان پیامبر(ص) مزد رسالت آن حضرت معرفی شده است. مقصود از قربی (خویشاوندان) در این آیه همان کسانی‌اند که آیه تطهیر در مورد آنان نازل شده است. چنان که حاکم نیشابوری روایت کرده است که حسن بن علی(ع) پس از شهادت علی بن ابیطالب(ع) برای مردم سخنرانی کرد و به معرفی خود پرداخت و گفت:

من از اهل بیتی هستم که جبرئیل به سوی آنان فرود می‌آمد، ومن از اهل بیتی هستم که خداوند هرگونه پلیدی را از آنان دور ساخته است. و من از اهل بیتی هستم که خداوند مودّت آنان را بر هر مسلمانی واجب کرده و فرموده است: بگو: به ازای آن (رسالت) پاداشی از شما خواستار نیستم مگر دوستی درباره خویشاوندان و هر کس نیکی به جای آورد برای او در ثواب آن خواهیم افزود.[آیه مودت] به‌جای آوردن نیکی، مودت ما اهل بیت است».

به نقل خوارزمی از ابن عباس، هنگامی که آیه «المودّة فی القربی» نازل شد، کسانی به پیامبر(ص) گفتند: این خویشاوندان تو که مودّت آنان بر ما واجب شده، چه کسانی‌اند؟ پیامبر(ص) پاسخ داد: علی، فاطمه و دو پسرشان».