خاندان پیامبر (ص)

اهل بیت در قرآن

کلمه اهل بیت در قرآن در سه آیه به کار رفته است:

1. در آیه۷۳ سوره هود که مربوط به حضرت ابراهیم (ع) و همسر اوست: «قالُوا أَ تَعْجَبینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیکُمْ أَهْلَ الْبَیتِ إِنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ».
2. در آیه ۱۲ قصص که مربوط به خاندان موسی (ع) است: «فَقالَتْ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی‏ أَهْلِ بَیتٍ یکْفُلُونَهُ لَکُمْ وَ هُمْ لَهُ ناصِحُونَ»
3. در آیه ۳۳ سوره احزاب که به آیه تطهیر معروف است. خداوند خطاب به پیامبر و خاندان او فرموده است: «إِنَّما یریدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً: خدا فقط می‌خواهد آلودگی را از شما خاندان بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.»

اهل البیت علیهم السلام

اهل‌ بیت (عربی: أهلُ الْبَیت)، به معنای اهل یک خانه، خانواده و خاندان که در اصطلاح مسلمانان برای خاندان پیامبر اسلام(ص) به کار برده می‌شود. کلمه اهل بیت در روایات، در چند معنای مختلف به کار رفته است، و در ادبیات شیعی، برای امام علی(ع)، حضرت فاطمه زهرا (س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و نُه امام معصوم از فرزندان او استفاده می‌شود. قرآن در آیه تطهیر و آیه مودت تعبیر اهل البیت را به کار برده و بر پاکی و وجوب محبت آن‌ها تصریح کرده است.

پیامبر اسلام نیز در احادیثی مانند حدیث سفینه و ثقلین از جایگاه والای اهل بیت در دین اسلام سخن گفته است.

بنابر باورهای شیعه اهل بیت جایگاه محوری در دین دارند.

آنان دارای مقام عصمت اند و از نظر تقوا و فضیلت‌های دیگر بر همه اصحاب برتری دارند.

مودت و محبت ایشان بر مسلمانان واجب است و ولایت و رهبری مسلمانان بر عهده آن‌ها است و مسلمانان باید در همه آموزه‌های دینی، اهل بیت را مرجع خود بدانند.